Sik resolveeren un in de Gangen kamen… - Wunnerbaare Saak, wenn‘t denn klappt…

 Seestadtpresse Bremerhaven - 

De Oole seet in sien Gaarn un sinneer. Eegenlich müss he noch düt un dat beschicken, un he wull dat ook worraftig so moken. Man in de schööne Sommertiet much he ook geern eenfach so rümsitten un nix wieter doon as ‘n beten sinneeren. Man dat wull jüst so wenig slumpen, denn jümmers woller keem em in’n Kopp, wat he eegenlich noch allens beschicken müss.

So weer he unrusig. Schull he nu loos gahn un sien Wohnwagen rein moken? De harr dat worraftig verdeent, denn de Butensieten weern muddelig un gröön. Or weer dat beter, wenn he sik an de Fenstern ran mook? Door stünn dat Laseeren all langen op sien Zeddel. Un de Farv müss ook gaar nich överall hen maalt warrn. Dat güng mehr üm de Kanten ünnen an de Fenstern. Or weer dat nich noch beter, wenn he sik eerstmaal an't Meihen vun den Rasen mook?

Dat weer för so’n Rentner in’n Ruhestand meist toveel an Opgaven un Resolveeren. So güng de Oole eerstmaal an dat Köhlschapp un mook sik ‘n Glas mit witten Wien trecht. Nu seet he op’n Balkon un achel deep. Dat Glas weer buten mit düssen schöönen Slier beslahn, de em in de Sommertiet soveel bedüden dä.

Dat Wedder weer wunnerbaar. De Sünn blinker mang de pluusterigen Wulken döör. De liese Wind strakel em över de nakelten Been, un de Luft weer sachten warm, so as dat in de Sommertiet sien schall, ook wenn dat düt Jahr mennigmaal jüst nich so weer.

De Oole sinneer woller. Or weer dat beter, wenn he noch maal ‘n beten wat opschrieben dä? Door weer em jüst so ‘n Gedank in’n Bregen fladdert, un dat weer doch schaad, wenn de Gedank eenfach so woller weg fladdern dä.

Wat geef dat eegenlich noch allens för em in Huus un Gaarn to beschicken! Man wat weer sien Füür un sien Knööf över de lesten Jahren tosamen schrumpelt. He harr sik to’n Bispill grugelig argert över so ‘n Pennlicker, de sowat vun’n utverschaamten un dösigen Kommentar schreben harr, dat he door wat to seggen müss. Eegenlich müss he wat doorto schrieben, so as annere Lesers dat ook all mookt harrn, un door weer nich een, de mit düssen Pennlicker inverstahn weer.

De Oole schuul na sien Glas Wien röver. Vundaage lang sien Knööf för sowat nich mehr hen - nich för dat Schrieben, nich för dat Wohnwagen-Reinmoken un nich för dat Laseeren vun de Fenstern. Nich maal för dat Resolveeren lang sien Knööf hen.

Morrn is ook noch ‘n Dag, dach he. Denn schall dat nich woller so aflopen as vundaage. Denn warr he wiesen, dat he siene Plichten in Huus un Gaarn eerst nöhm.

Anfangen mit Doon, dat is de Saak, sinneer de Oole. Man denn un wenn kann dat Doon woll ook maal mit ornlich Nixdoon anfangen.

Detlef Kolze