Sünnerliche Schimperee över de plattdüütsche Spraak...

Plattdüütsch, so schimp de oole Keerl mit 'n grantige Snuut, Plattdüütsch is vundaage mehrstendeels nix as Schiet ut'n afstorben Welt. Kiek di de Lüüd maal an, de doormit ümgahn doot - allens oole Queesköpp. Un ehr dösige Schrieberee schüllt sik düsse verdreihten Plattdüütsch-Mackerdoors beter vör'n Bregen nageln, man nich maal doorför döggt düsse öllerhaftige Kraam, schandeer he luuthalsig.

Förwiss, düsse Aart vun Meenen stimmt nich för allens, sä de Oole, dat will ik mientwegen togeben. Man wi kennt se doch all, düsse kregeln Snackhehn mit ehr ewig Grienen, mit ehr Döntjes över "Doktor der Rechte sünd Se? Wat? Gifft dat nu all för jeden Titt 'n extra Dokter?" Kann ik ook över lachen, versteiht sik, grummel de Oole. Sowat hett mien Grootvadder jümmers vertellt, un in't Theater haut se di dat vundaage noch üm de Ohren, wenn se door graad Fiduuz to hebbt. Un dat hebbt se oftins, dat weetst du ja.

Is snaakschen Kraam, putzig, snurrig un gediegen, förwiss. Mutt ik jümmers woller över grienen. Man dat is nix as ooldbacksche Geschichtenvertelleree. Jümmers datsülbige. Wat hebbt wi lacht! Meist kann ik 't nich mehr hören. Un wenn ik de Lüüd doorto sehg. Düsse roden Mannsminschengesichter, düsse nableben Fruuns vun dunntomalen. Allens dösige Snackeree, kekel de Oole.

Köönt de nich eenmaal dat Muul hollen? Jümmers 'n witzigen Snack. Laat mi an Land. Ik lach ook geern, man door kannst doch nich jümmers den Verstand för platt moken. Tominnst denn un wenn mutt door maal 'n Gedanken opdükern, jichenswat, dat de Minschen nich heel un deel to'n Apen mookt. Wat to'n Nadenken, to'n Simmeleeren. Nich bloots Schandudel un Tralala.

"Op Hoochdüütsch Makulatur, op Plattdüütsch Literatur", hett maal een seggt, un mi dücht, he hett recht, brummel de Keerl düüster. Allens Schiet. Laat mi an Land. Ik sing mien Leed hier, un wenn't nich anners geiht, denn do ik dat alleen. Man villicht findt sik mit de Tiet ja noch 'n paar annere, un villicht findt se sogaar tosamen, bi't Bökerlesen un in't Theater. Wüllt maal sehen, woans dat mit de plattdüütsche Spraak wietergeiht, grummel he un dreih sik üm un güng weg.

Man denn keem de oole Keerl noch maal trüch. Un liekers, sä he, liekers geiht dat mit de plattdüütsche Snackeree noch 'n dennige Tietlang wieter - eendoon of dat nu jümmers sünnerlich veel Grips hett or nich.

De plattdüütsche Spraak vergeiht nich, meen he. Door heff ik afsluuts keen Twiefel nich an. Denn dat Plattdüütsche klingt eenfach to schöön - sogaar wenn door Narrenkraam snackt ward.