Randersackerer Pfülben op Plattdüütsch...
"Randersackerer Pfülben" - dat weer so'n Namen, den de Oole noch goot in'n Kopp harr. Denn so üm un bi 40 Jahren trüch, as sien Vadder storben weer, door sehg he in'n Keller 'n lütte Kist mit Wienbuddels.
Dunntomalen as Jungkeerl harr de Oole dat noch mit de grooten Buddels vun den söten Lambrusco, wenn 't üm Wien güng, un so weer he verbaast, dat em düsse Wien mit den vigelienschen Namen so goot smecken dä.
Düsse fröhe Geschicht vun sien Wiendrinken harr de Oole all langen vergeten. He weer opletz mehr an sien rooten Wien behangen bleben un söch sik siene Buddels ut Frankriek or Spanien tosamen. Man as he nu op de Autobahn döör dat Frankenland bracker, door sehg he miteens dat Schild "Randersacker", un he wüss op'n Batz, wat to doon weer: Blinker na rechterhand un denn afbögen na düssen Oort hen.
Dat weer morrns in de Fröh, un so leeg de lütte Stadt noch meist in'n Slaap. In de Kark weern se doormit togangen, de Bänk woller rin to stellen. Dat sehg ut, as harrn se door binnen allens nee mookt, un nu schull an düssen Vörmiddag dat leste Stück fardig warrn.
De Oole dammel mit sien Fru döör de engen Straten. In'n Bäckerladen vertell he sien Geschicht vun den Wien, den he 40 Jahren trüch in'n Keller funnen harr un wull weten, woneem he "Randersackerer Pfülben" köpen kunn. Düsse Laag harrn hier meist all de Wienbuurn, vertell em de Bäckersfru. Man direktemang op de annere Siet weern to'n Bispill de "Trockenen Schmitts" to kriegen. Noch so'n verdreihten Namen, dach de Oole, man dat weer de köttste Weg, un so taper he in den Hoff.
Versteiht sik, dat de Laden üm düsse Tiet eegenlich noch nich open weer, man sowat is nie nich 'n Hemmschoh, wenn dat 'n Bedriev vun'n Familie is. De Oole kreeg sien Wien, 'n Silvaner un 'n Kerner, un he mook sik tofreden woller op'n Padd.
As de Oole na siene groote Tuur döör Düütschland woller tohuus ankeem, kreeg he de Probeerbuddels vördaag. Tosamen mit sien Fru smeck he door an rüm, weer över düsse Fundsaak hellsch vergnöögt un bestell glieks över dat Internet datsülbige noch maal un door överher ook noch 'n paar annere Buddels. Twee Daag later harrn se den Wien in't Huus, ofschoonst ehr Huus üm un bi 800 Kilometers vun de Wienbargen in Randersacker weg liggen deit.
In düssen Punkt weer de Oole tofreden mit de neeje Welt. Nee, sä he, door is nix an to krekeln. Hier passt sik allens wunnerbaar tosamen: In mien Kopp hett sik op wunnerliche Aart un Wies de Naam "Randersacker" fasthakelt. Ik bün door op jüst so wunnerliche Aart un Wies tofällig vörbi kamen. De Wien weer vullstännig na mien Smack, un denn kann ik dat na Stünnen utreken, dat he mi stracks in't Huus bröcht ward.
Keen an düsse Siet vun uuse neeje Hasterklabaster-Welt wat an to nölen hett, de is mall, brummel de Oole un bekeek sik dat Glas mit den Wien. He achel liesen. Stopp, keem em sien Fru doortwischen. Ik weet, wat nu noch kamen schall, man dütmaal swiegst du still. Dütmaal schast du recht hebben, antwoort de Oole.
He grien vör sik hen, mook de Oogen dicht un nöhm 'n Sluck vun sien wunnerbaaren Wien ut Randersacker. Nee, worraftig, de neeje Welt hett ook 'n paar Sieten praat, de so richtig goot smecken doot.
Detlef Kolze
Dunntomalen as Jungkeerl harr de Oole dat noch mit de grooten Buddels vun den söten Lambrusco, wenn 't üm Wien güng, un so weer he verbaast, dat em düsse Wien mit den vigelienschen Namen so goot smecken dä.
Düsse fröhe Geschicht vun sien Wiendrinken harr de Oole all langen vergeten. He weer opletz mehr an sien rooten Wien behangen bleben un söch sik siene Buddels ut Frankriek or Spanien tosamen. Man as he nu op de Autobahn döör dat Frankenland bracker, door sehg he miteens dat Schild "Randersacker", un he wüss op'n Batz, wat to doon weer: Blinker na rechterhand un denn afbögen na düssen Oort hen.
Dat weer morrns in de Fröh, un so leeg de lütte Stadt noch meist in'n Slaap. In de Kark weern se doormit togangen, de Bänk woller rin to stellen. Dat sehg ut, as harrn se door binnen allens nee mookt, un nu schull an düssen Vörmiddag dat leste Stück fardig warrn.
De Oole dammel mit sien Fru döör de engen Straten. In'n Bäckerladen vertell he sien Geschicht vun den Wien, den he 40 Jahren trüch in'n Keller funnen harr un wull weten, woneem he "Randersackerer Pfülben" köpen kunn. Düsse Laag harrn hier meist all de Wienbuurn, vertell em de Bäckersfru. Man direktemang op de annere Siet weern to'n Bispill de "Trockenen Schmitts" to kriegen. Noch so'n verdreihten Namen, dach de Oole, man dat weer de köttste Weg, un so taper he in den Hoff.
Versteiht sik, dat de Laden üm düsse Tiet eegenlich noch nich open weer, man sowat is nie nich 'n Hemmschoh, wenn dat 'n Bedriev vun'n Familie is. De Oole kreeg sien Wien, 'n Silvaner un 'n Kerner, un he mook sik tofreden woller op'n Padd.
As de Oole na siene groote Tuur döör Düütschland woller tohuus ankeem, kreeg he de Probeerbuddels vördaag. Tosamen mit sien Fru smeck he door an rüm, weer över düsse Fundsaak hellsch vergnöögt un bestell glieks över dat Internet datsülbige noch maal un door överher ook noch 'n paar annere Buddels. Twee Daag later harrn se den Wien in't Huus, ofschoonst ehr Huus üm un bi 800 Kilometers vun de Wienbargen in Randersacker weg liggen deit.
In düssen Punkt weer de Oole tofreden mit de neeje Welt. Nee, sä he, door is nix an to krekeln. Hier passt sik allens wunnerbaar tosamen: In mien Kopp hett sik op wunnerliche Aart un Wies de Naam "Randersacker" fasthakelt. Ik bün door op jüst so wunnerliche Aart un Wies tofällig vörbi kamen. De Wien weer vullstännig na mien Smack, un denn kann ik dat na Stünnen utreken, dat he mi stracks in't Huus bröcht ward.
Keen an düsse Siet vun uuse neeje Hasterklabaster-Welt wat an to nölen hett, de is mall, brummel de Oole un bekeek sik dat Glas mit den Wien. He achel liesen. Stopp, keem em sien Fru doortwischen. Ik weet, wat nu noch kamen schall, man dütmaal swiegst du still. Dütmaal schast du recht hebben, antwoort de Oole.
He grien vör sik hen, mook de Oogen dicht un nöhm 'n Sluck vun sien wunnerbaaren Wien ut Randersacker. Nee, worraftig, de neeje Welt hett ook 'n paar Sieten praat, de so richtig goot smecken doot.
Detlef Kolze
Labels: Plattdeutsch, Plattdüütsch
posted by Detlef Kolze at 12:01 AM
0 comments
