Nu is 't noog...

Mi dücht, nu is ’t noog mit düsse Quickborn-Fummelee an dat vermuckte A-mit-Kringel-Schrieben vun plattdüütsche Wöör. Ik weet, dat Bolko Bullerdiek door all langen achter her is un dat he dat in siene Texten ook jümmers woller in’t Blatt utprobeeren dröff. Man maal mutt dat nu ook goot sien.

Denn düsse Tog steiht all langen nich mehr op’n Bahnhoff. De is afdampft. Dat gifft Wöörböker noog, de door adjüüs to seggt hebbt, toletz de neeje Sass. All sünd sik eenig, dat de Aart un Wies vun’t plattdüütsche Schrieben so dicht an’t Hoochdüütsch-Schrieben ran rückt warrn mutt, as dat man geiht. Un eenig sünd se sik ook, dat bi’t Schrieben jichenswekke Teken nix to kriegen hebbt, de bloots dat Vörlesen ‘n beten wat eenfacher moken schüllt.

As ik vundaage in’t neeje Heft ook noch to sehen kreeg, dat sik nu noch een mit groote Wöör för de A-Kringelee in de Sielen hangt, door is mien Arger so groot worrn, dat ik nich länger stillswiegen mag. Dat kann ‘n sik ja woll utmalen, wat an’t Enn doorbi ruutkummt, wenn nu jedereen na sien Fassong an de Bookstaven rümklieren deit. In den oolen Sass stünn dat nipp un nau: „Es werden nur solche Schriftzeichen verwandt, die auch im Hochdeutschen gebräuchlich sind.“

Twaars stünn in de Regeln vun 1956 in Klampen noch wat vun „mögliche Ausnahmen“, man door geiht dat bloots üm dat „e“ - vun’n „A mit Kringel“ is door nix nich to finnen, un in de Regeln ut dat Jahr 2002 findt wi bloots noch düssen eenen Satz: „Es werden nur solche Schriftzeichen verwandt, die auch im Hochdeutschen gebräuchlich sind.“

Leeve Lüüd, desterwegen segg ik: Höört op mit düsse Klüteree, de jümmers woller maal een utprobeert hett un de jümmers woller op Schiet ut lopen is.

De Regel heet: „Es werden nur solche Schriftzeichen verwandt, die auch im Hochdeutschen gebräuchlich sind.“

Doorbi schall dat ook blieben, meen ik.