Paar neeje Saken vun de Platt-Muskanten

Plattdüütsch is 'n schööne Spraak, de 'n nich bloots snacken kann. Man kann ook plattdüütsch singen, dat weet wi. Wat wi door an oole Leeder hebbt, dat kennt jeedeen. "Dat du mien Leevsten büst" is bit in uuse Daag 'n wunnerbaar Bispill för de Seel vun de oole plattdüütsche Spraak, de sik lange Jahren utbreedt hett un de nu all siet lange Tiet stüttig woller tosamenschrumpeln deit.

Man jüst so as bi de Wöör un bi't Snacken un Schrieben gifft dat ook neeje Leeder, de sik op Plattdüütsch in uuse Tieden rin wagen doot.

Door gifft dat to'n Bispill twee Lüüd, de mookt "Weltmusik op platt", as se sülbens dat nöömt. Werner Willms un Günter Orendi heet se, de ünner den Namen "Blau" jüst ehr CD "All up Stee" ruut bröcht hebbt. De beiden sünd seker, dat se mit düsse Aart vun Musik op plattdüütsch worraftig "wat Neejes" tostannen bröcht hebbt, un doormit liegt se nich heel un deel verkehrt, dücht mi.

Denn de Blau-Lüüd mookt nich mehr de oole plattdüütsche Schrammelmusik, de förwiss wat Schööns sien kann. Man se mutt ja nu nich pattu ook noch de tokamen hunnert Jahren alleen in uuse Ohren drieseln. Utprobeeren heet all so de groote Parool för dat Plattdüütsche, denn keen an't Afnibbeln is, de kann eegenlich nich mehr veel Unheel anrichten - dat is ja all door. He kann bloots bewiesen, dat he noch lebennig is un dat sien Bregen noch so goot funkscheneeren deit, dat em sogaar wat Neejes infallt.

Willms un Orendi hebbt sik op düssen Padd mookt. Of dat nu na jeedeen sien Smack is, dat weet ik nich, man ik för mien Deel heff de mehrsten Saken op de CD geern anhöört un mi freut, dat ik mi to'n Bispill 'n paar schööne Blues-Töön mit plattdüütsche Wöör in miene Ohren puusten laten kunn.

Intressante Töön gifft dat ook noch vun den Leedermoker Otto Groote, de all an siene drüdde CD rüm klamüüsern deit. He geiht mehr in de Richt vun de schöönen Folk-Songs, nich bloots mit Gitarren, man ook mit Banjo, Fiedel, Mandolien un Cello. Jüst so as de "Blau"-Lüüd probeert Otto Groote tosamen mit Matthias Malcher un Ralf Strotmann för de plattdüütsche Welt wat Neejes ut, ook wenn ehr neeje Sülverschief "De Tiet steiht still" heet. Dat kann 'n sik to'n Utprobeeren ja maal anhören.

Wat mi an düsse Aart vun Musik gefallt, is dat beten wat Annere, dat Ruutjumpen ut de steenoolen Munsters vun't plattdüütsche Musikmoken.

Jüst so as wi bi plattdüütsche Böker de Oogen open sparren schüllt, köönt wi ja denn un wenn ruhig maal so'n beten na annere Musik hen lüüstern.

Villicht luurt bi düsse neejen Saken mehr Vergnögen, as'n sik dat vörstellen mag.

Keen noch mehr weten will över Otto Groote, de kann hier klicken. Un na de blau-Lüüd geiht dat hier wieter.

Detlef Kolze